μεσοτρίβας

μεσοτρίβας, ὁ (Α)

1. ο μεσοτριβής*

2. ως κύριο όν. Μεσοτρίβας

τίτλος έργου τού Βλαίσου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μεσ(ο)-* + -τρίβας (< τρίβω), πρβλ. αμφι-τρίβας].